بصرخ وانادى باعلى صوتى
من جوا زنزانة الجحيم
ما انا فى الحق صوت عالى
ومين هيسمع صوتى مين
لما اقول كلام فى حق
كل الناس المظلومين
اقول فى واحد نفسه يعيش
زى عيشة ناس تانيين
ناس حياتها كله عادى
وعن العالم معزولين
يفطروا ينزلوا على النادى
وكمان يعوموا فى البسين
انا نفسى بس الكبار
يشوفوا حال الصغيرين
يشوفوا حد ناقصه
من الناس المحتاجين
ويحاولوا حتى يصحوا ضميرهم
فى العمر ولو لثانيتين
انا مش عبيط ولا بلوش
انا راجل فى الشهر بحوش
يجى عشرة جنيه
وناس على كله بتكوش
يصرف على شعره ويروش
ما هو ابن البيه
انا مش بقر ولا يحسد
انا عايز كله يسدد
لو حتى الدين ال عليه
انا مش عايز اكون زيهم
ولا ابقى واحد منهم
انا كل حلمى بيت صغير
مش قصر زى قصرهم
ما انا حقى بردو اعيش عيشتهم
بس مش بطبعهم
هما ليهم داد ومامى
وانا عندى الحج والحاجة
ربونى اعيش زى الرجال
وع الظلم ابدا عمرى ما ارضى
واطلب حقى بالادب
بدل المره يجى عشرين
وطالما معايا الحق احط
راسى فى راس اتخن تخين
بس بقيت اخاف اقول واحكى
واعمل فيها انا الزعيم
القى نفسى تانى راجع
داخل زنزانة الجحيم
